به گزارش مشرق به نقل از پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، محمد جواد لاریجانی در این نشست با اشاره به فرهنگ و تمدن چندین هزار ساله ایران گفت: در منطقه‌ای که ایران در آن واقع است کشورهایی هستند که مردم آنها حتی یک بار هم در زندگی خود رأی نداده‌اند و هیچ نشانی از حقوق بشر در آنها دیده نمی شود و هیچ وقت گزارشگر ویژه هم نداشته‌اند اما برای کشوری مانند ایران با این تمدن عظیم و دستاوردهای بزرگ دموکراتیک، گزارشگر ویژه حقوق بشر تعیین می‌کنند.

لاریجانی با اشاره به اینکه این کشورها هیچگاه مورد هجمه تبلیغاتی و رسانه‌ای غرب قرار نمی گیرند گفت: تنها ویژگی این کشورها دوستی با آمریکا و برخی کشورهای اروپایی است، در حالیکه ایران مشی مستقل خود در دموکراسی و حکومت بر پایه عقلانیت اسلامی را دنبال می کند و حاضر به پذیرش سلطه غرب نیست.

جواد لاریجانی که در رأس یک هیات عالی رتبه حقوق بشری برای شرکت در بیست و دومین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو به سر می‌برد در ادامه به تشریح وضعیت حقوق بشر در کشورمان پرداخت و گفت: حرکت ایران در امر حقوق بشر رو به جلو است.

وی ادامه داد: ایران دستاوردهای زیادی در بحث حقوق شهروندی، قوانین جزایی و هر آنچه مربوط به مسئله حقوق بشر می‌شود دارد که متاسفانه در گزارش گزارشگر ویژه هیچ اشاره‌ای به این دستاوردها نشده است.

نماینده اسبق مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در ادامه به تشریح برخی از این دستاوردها و پیشرفت های ایران در عرصه های مختلف آموزشی، بهداشتی، فناوری و امور مربوط به زنان و کودکان پرداخت و گفت: این دستاوردهای بزرگ که از ایران یک کشور قدرتمند و توانمند در منطقه ساخته است همه از نگاه گزارشگر ویژه دور مانده است و او هیچ اشاره‌ای به آنها نداشته است.

دبیرستاد حقوق بشر با اشاره به اینکه جمهوری اسلامی ایران از روز نخست اعلام کرده است که با مکانیزم گزارشگری مشکل ندارد گفت: ما معتقدیم که گزارشگری از وضعیت حقوق بشر نباید منحصر به یک کشور خاص و متاثر از فشارهای سیاسی برخی از کشورهای غربی باشد.

وی سپس با اشاره به مواردی از اشکالات فنی، محتوایی و ساختاری آشکار در گزارش ارائه شده توسط گزارشگر ویژه گفت: روند مکانیزم‌های حقوق بشری سازمان ملل به سمتی پیش می‌رود که ملت‌های مختلف باید فرهنگ بومی خود را کنار بگذارندو ما با این رویه مخالفیم. ما معتقدیم که غرب سعی دارد با استفاده از پوشش حقوق بشری سبک زندگی خود را به سایر کشورهای جهان تحمیل کند حال آنکه هر کشوری این حق طبیعی را دارد که براساس فرهنگ و مذهب خود سبک زندگی مطلوب خود را داشته باشد.